Çocuk keşfetmeye ve öğrenmeye hazır, hevesli bir doğaya sahiptir. Her şeyi merak eder, kurcalar ve anlamaya çalışır. Bilgiyi eşsiz bir kapasiteye sahip beynine bir bilgisayar gibi kaydeder.
Peki ama bu meraklı ufaklıkların öğrenmesi nasıl gerçekleşiyor?
Oyun, çocuğun en önemli aktivitesidir. Çocuk oyunla öğrenir. Karşı karşıya kaldığı koskocaman dünyayı önce modeller ve minik oyun dünyasında deneyimler. Hayattaki tüm rollerini, baş etme yöntemlerini oyun içerisinde deneyimleyerek kazanır. Bu deneyimlere ebeveyn tutumları da eklendiğinde çocuğun kişilik yapısının temelleri oluşmuş olur. Anne-baba olmak, ağabey-abla olmak, öğrenci-öğretmen, güçlü-güçsüz, hırslı-çekingen olmak, kavgacı ya da uysal olmak…
Anne baba, çocukla oyun oynamalı
Tüm bu oyun sürecindeki kazanımlarını ise tek başına sağlayamaz; hem yaşıtlarını hem de ebeveynlerini gözlemler. Özellikle anne ve babanın oyun içindeki katılımı çok önemlidir. Çünkü çocuk, bakıcısı veya yaşıtlarından ziyade, ilk bağlanma nesneleri olan anne ve babanın kendisine kattığı çözümleri ve rolleri hayatına alır, önce oyun içinde, sonra hayatın içinde deneyimler.
"Çocukla verimli zaman geçirmek" ne demek?
Çalışan anne ve babaların en önemli sıkıntısı zaman olmaya başladı. İşte bu sebeple kendilerine de dinlenme zamanı ayırmak isteyen anne babalar, ya yemek yaparken ya gazete okurken ya da başka bir işle uğraşırken çocukları ile ilgilenir oldular.
Oysa verimli vakit geçirmek dediğimiz şey, ne kadar süre çocuğunuzla ilgilendiğinizden ziyade ne kadar çok o “an” ın içinde tüm dikkatiniz ve ilginizle çocuğunuz ile ilgilendiğiniz oluyor.
Belki her akşam baş başa geçirilen bir saat çocuk için hiçbir şeyin yerini tutmayan bir öğrenme süreci olur. Ailecek yapılacak oyun saatlerinin yanı sıra bazen sadece anne ile bazen sadece baba ile zaman geçirmesi önemlidir çocuğun.
Kutu oyunları çıktı çıkalı evcilik tarih oldu!
İşten gelmiş yorgun anne babalar, genellikle masada bir kutu oyunu oynamayı veya beraber resim yapmayı oyun oynamak olarak görüyorlar. Bu tür aktiviteler çocuğun sadece sözel becerisini veya resim yapmak gibi bireysel aktiviteler kendi iç dünyasını destekliyor. Oysa “verimli vakit geçirmek” birlikte yapmak, birlikte olmak ve birlikte hissetmek halidir.
Çocuğunuzu, masa başı oyun ve aktivitelerden daha çok hareket ve eylemin içinde olduğu oyunlara teşvik edin. Evcilik, taklit yapma, korsancılık, kuaförcülük gibi farklı rolleri de deneyimleme fırsatı bulacağı oyunlar için çocuğunuza siz fikir verip oyuna ve eyleme davet edin.
Çocuk uyarılarla değil deneyimlerle öğrenir
Çocuğun öğrenme biçimi oyundur. Eylem ile oyun içinde öğrenir. Doğasında oyun yer alır. Oyunu ve oyuncak keşfini yasaklayıp çocuğunuzu bir yetişkin olmaya zorlamayın.
Mantıklı düşünmesini sağlayarak, çocuğunuzu uyararak öğretmek yerine, oyun içinde çözümler ve deneyimler ile çocuğunuza neyi yapmaması gerektiğini gösterin. Sözel bilgiden çok davranışsal olarak gözlemlediğini hızlıca öğrendiğini göreceksiniz.
Çocuk, anne babasının davranışlarını büyüteç altında izler. Eğer çocuğunuzun bir davranışı yanlış yaptığını düşünüyorsanız mercek altında olanın siz olduğunuzu unutmayın. Bir yerde tutarsız mesaj vermiş olabilir veya söylediğinizin aksi bir davranış göstermiş olabilirsiniz.
Söz uçar, eylem kalır!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder